بازگشت

ای کاش به زمانی بر می گشتیم

   که غصه هایمان تنها

شکستن نوک مدادمان بود

باران>عشق

     کاش هیچگاه باران را به عشق

           ترجیح نمدادیم

    باران تنها تنمان را خیس می کند

 ولی عشق وجودمان راسیراب می کند

غرور

گاهی اوقات اگر برگردیم

              به آنچه که آرزویش را داریم

خواهیم رسید

              اما غرور این اجازه را به مانمیدهد

شروع یک تولد

دیر گاهی بود که صفحات کاغذ از دستم راحت بودند . قلمم استراحت می کرد . و من نیز در این وادی خاموشان برای احساسی که داشتم زجه و مویه می کردم . ولی ...

دو روز پیش دوستی تلنگلی به پلاستیکی که به جای شیشه روی احساسم کشیده بودم زد .

سرکی کشیدم به وبلاگش و روشن شد هر آنچه می پنداشتم خاموش شده است . به یادم انداخت که در ده سال گذشته چگونه احساسم رو به خانه فراموشان سپرده ام . واقعا احساس پیرزنی رها شده توسط فرزند ناخلفش در این خانه را داشتم ...

و اما اینک باز رها شدم مثل سنگی در دست کودکی بی پروا که به سوی دریا رها می شود ، کودک نمی داند سرانجام کجا سنگش در اعماق دریا آرام می گیرد و من نیز هم .

اکنون تازه جان گرفتم فقط با یک بوسه و این شروع تولدی دیگر است !!!

این مطلب برگرفته از وبلاگ دوست عزیزم شمیم هستش/

اگه مایل بودید یه سری بهش بزنید           http://ireallydontknow.blogsky.com       

فکر نکن کسی منتظرت می ماند!!!!!!!!

                      حتی اگر نفسم هم باشی 

                                      .

                                      .

                                      .

                                      .

                                      .

                          دیر برسی من رفتم